Tuinconcert 29 augustus 2015
WILDEKAMP 70, BENNEKOM

Een citaat uit een recensie:

'Johannekes stem speelde met de emoties van de tekst, Charlies pianospel was daarmee een eenheid en de muziek greep de luisteraars van het begin tot het eind. Het programma bestond uit liederen die niet dagelijks zijn te horen, gedurfde keuzes (...) De musici en acteur hadden de liederen in een verhaallijn met elkaar verbonden. De mooie liederen over vogels en aangrijpende teksten over liefde kregen met het theater van Pieter een luchtige toon.'

Programma: 

Die Nachtigall
(Alban Berg, 1885-1935 / tekst: Theodor Storm)

Het gebeurde omdat de Nachtegaal de hele nacht zong. Haar klank deed de rozen openspringen. Eerst was zij nog een kind, en nu… volwassen. Ze draagt haar zomerhoed in de hand e verdraagt de zonnegloed.

The blue bird
(Hugo Vogel, 2011 / tekst: Mary E. Coleridge)

Een bergmeer. Stil en sereen. Rimpelloos. Daarboven vliegt een vogel. Koud én stil. Zijn vleugels zijn vaalblauw. En heel even vangt hij zijn evenbeeld in het water.

Trois beaux oiseaux du Paradis
(Maurice Ravel, 1875 – 1937)

Drie grote vogels vliegen over. (Mijn geliefde dient in de oorlog).
De eerste is zo blauw als de lucht en brengt de kleur azuur.
De tweede is zo wit als de sneeuw en brengt een kus.
De derde is helder rood en brengt een mooi rood hart.
Aah, mijn hart wordt koud. Neem hem ook mee!

Hat gesagt_ bleibt’s nicht dabei
(Op 36 nr 3, Richard Strauss, 1864 – 1949)

Mijn vader zei tegen mij: Als jij nu het kindje wiegt, dan bereid ik vanavond voor jou drie eieren. Ja… ik ken hem langer dan vandaag. Hij eet er één op en twee blijven er voor mij over.
Mijn moeder zei tegen mij: Als jij nu eens dat meisje verraadt, dan bereid ik vanavond voor jou drie vogels. Ja… ik ken haar langer dan vandaag. Zij eet er één op en twee blijven er voor mij over.
Mijn liefje zei tegen mij: Als jij vandaag aan mij denkt, dan krijg je vanavond drie kussen. En geeft hij mij er drie, dan blijft het daar niet bij.
Wat kunnen mij die eieren of die vogels nog schelen!

Als die alte Mutter
(Op 55 nr 4, Antonín Dvorak, 1841 – 1904)

Als mijn oude moeder mij vroeger de liederen leerden, begon ze te wenen.
Nu ik mijn kinderen de liederen leer, begin ik te wenen.


Voi, che sapete
(Figaro, Wolfgang Amadeus Mozart, 1756 – 1791)

De 14 jaar oude page Cherubino vraagt aan de vrouwen in het huis of datgene wat hij voelt verliefdheid is. Hij kent het niet. De ene keer bevriest hij. De andere keer staat hij in vuur en vlam. Heeft hij hartkloppingen en raakt hij bezweet.

Larme solitaire
(Nadia Boulanger, 1887 – 1979) / oorspronkelijke duitse tekst: Heinrich Heine)

Wat willen die eenzame tranen? Zij vertroebelen mijn zicht. Ze komen vanuit een ver verleden en worden vergezeld door vele glinsterende zussen. Ze laten mijn vreugde en pijn vervliegen. Ja zelfs de liefde vervliegt als een ijdele zucht. Jij, oude eenzame tranen, vervlieg nu zelf ook!



Het concert duurt ongeveer 50 minuten.